Social Icons

.

Pages

25 Φεβρουαρίου 2011

"Βαβέλ" Tο μεγαλύτερο “σπασμένο τηλέφωνο” της ιστορίας;

image

Και είπαν o ένας στον άλλον: Ας χτίσουμε μία πόλη, και έναν πύργο, του οποίου η κορυφή να φτάνει μέχρι τον Παράδεισο˙ ας δημιουργήσουμε ένα “όνομα” για την ανθρωπότητα, μήπως διασκορπιστούμε στα μήκη και στα πλάτη ολόκληρης της Γης και χαθούμε… (Γεν. 11:4)

Βαβέλ. Αυτό το όνομα που -όλως περιέργως- στα δικά μου αυτιά ηχεί σαν brand name βουτύρου (ίσως φταίει που αρχίζει με «Β» και τελειώνει με «Λ», ο συνδυασμός αυτών των γραμμάτων με παραπέμπει σε ένα επαναλαμβανόμενο κολλώδες αγελαδινό γλείψιμο– ω ναι, κάτι δεν πάει καλά με εμένα…) ονομαζόταν από τους Σημίτες, η πόλη της Βαβυλώνας, ή μία περιοχή αυτής. Η παράδοση, στην οποία αναφέρεται η Παλαιά Διαθήκη, λέει πως οι σημιτικές φυλές (δηλαδή οι απόγονοι του Νώε) και κάτοικοι της ευρύτερης χώρας Shinar (Μεσοποταμία), βάλθηκαν να κτίσουν έναν πύργο που θα έφτανε ως τον ουρανό, αψηφώντας τις Θείες εντολές. Όπως καταλαβαίνετε, κάτι τέτοιο για τα μάτια του Θεού ήταν καθαρή υπεροψία, μία αναρχική συμπεριφορά που θα έθετε σε κίνδυνο τον ίδιο τον άνθρωπο και –ας μη γελιόμαστε- την πίστη στον Παντοδύναμο Θεό.
Ο Θεός, λοιπόν, αγανακτισμένος με αυτήν την έπαρση, προκάλεσε σύγχυση στη γλώσσα των θνητών. Έτσι, μη μπορώντας να συνεννοηθούν μεταξύ τους, οι αρχιτέκτονες και οι τεχνίτες, αναγκάστηκαν να σταματήσουν το κτίσιμο του Πύργου και σιγά – σιγά σκορπίστηκαν σε όλα τα μέρη της γης δημιουργώντας έτσι τις διάφορες φυλές.

Όσον αφορά το όνομα της Βαβέλ, όπως είπαμε, συνδέεται άμεσα με το όνομα της πόλης της Βαβυλώνας, η οποία προέρχεται από τις λέξεις Βαβ (Πύλη) και Ιλί (Θεός), άρα σε συνδυασμό σημαίνει “ Η Πύλη του Θεού”. Η λέξη Βαβέλ ενδέχεται να προέρχεται και από την εβραϊκή λέξη “μπαλάλ” ή “μπαμπάλ” που σημαίνει “σύγχυση”. Ο ιδρυτής της Βαβέλ (Βαβυλώνα) ήταν ο Νιμρώδ ο επονομαζόμενος “Κυνηγός” (Γεν.10:8-12). Ο Νιμρώδ ήταν ένας αδίστακτος κατακτητής, με απερίγραπτες πολιτικές φιλοδοξίες. Το όνομα του, σύμφωνα με ιστορικούς και γλωσσολογικούς μελετητές, σημαίνει “ας επαναστατήσουμε”, με την πλέον αρνητική έννοια της λέξεως. Ουδέν σχόλιον…
Μια φορά κι έναν καιρό…

Όλοι οι άνθρωποι μιλούσαν την ίδια γλώσσα και δεν υπήρχαν ούτε καν διάλεκτοι. Οι άνθρωποι λοιπόν, σύμφωνα πάντα με τα γραπτά της Γένεσης, κατοίκησαν σε μια εύπορη χώρα, την Shinar. Σε μια περιοχή αυτής της πελώριας χώρας, ζούσαν οι Βαβυλώνιοι – “Βαβέλιοι”, οι οποίοι ήταν όλοι απόγονοι του Νώε και των τριών υιών του, Σεμ, Χαμ και Ιαφέθ. Αυτοί ήταν λοιπόν οι προπάτορες του σύγχρονου σχιζοφρενικού πολιτισμού (ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω). Ο Νώε, σαν ενάρετος άνθρωπος και υπάκουος στον Θεό, θεωρούσε ότι οι απόγονοί του θα τον μιμούνταν και με μεγάλη σιγουριά -προφανώς και με αφέλεια- έκανε ένα είδος συμφωνίας με τον Θεό μετά τον Κατακλυσμό. Ο Νώε παρακάλεσε τον Θεό να μην πλήξει ξανά την ανθρωπότητα με φονική πλημμύρα…αλλά, αλίμονο, υπάρχουν κι άλλες καταστροφές και ο Θεούλης το ήξερε πολύ καλά…
Οι αμετανόητοι μετα-Νώε άνθρωποι, όπως προαναφέραμε, μιλούσαν όλοι μία γλώσσα. Ήταν άνθρωποι με πάθη. Ανάμεσα στην πληθώρα των παθών που κυρίεψαν τις ψυχές τους, ήταν και η αλαζονεία. Η αλαζονεία, τους έσπρωξε στην ασύνετη ιδέα να χτίσουν έναν θεόρατο Πύργο, τόσο ψηλό, ώστε η κορυφή του να αγγίζει τον Παράδεισο. Πίστευαν πως ήταν μικροί Θεοί κι αυτοί και πως η θέση τους ήταν ψηλά στον ουρανό, μαζί με τον Θεό. Οι Αρχιτέκτονες όλου του κόσμου (με τα τότε δεδομένα, κόσμος = Shinar, Βαβυλώνα, Βαβέλ) ένωσαν τις γνώσεις και τις δυνάμεις τους για έναν κοινό οικουμενικό σκοπό. Ούτε μια στιγμή δε σκέφτηκαν ότι αυτή η μεγαλόπνοη και ουρανοκατέβατη έμπνευση θα ήταν εφάμιλλη με αυτό που οι μεταγενέστεροι (;) αρχαίοι έλληνες ονόμασαν ύβρη.
Αυτή η βλασφημία έκανε τον Κύριο να απογοητευτεί και να θυμώσει. Έτσι αποφάσισε να κάνει ένα ταξιδάκι αναψυχής στον Πύργο της Βαβέλ και να ρίξει κανέναν εξάψαλμο. Όταν έφτασε, μπέρδεψε με μια του σκέψη την γλώσσα των ανθρώπων, κάνοντάς τους να μιλάει ο καθένας διαφορετικό ιδίωμα και να μην καταλαβαίνει κανείς “γρι” από αυτά που άκουγε να λένε οι υπόλοιποι γύρω του. Έπειτα έπαιρνε ομάδες ανθρώπων και τους σκόρπιζε στα μήκη και τα πλάτη της γης, δημιουργώντας έτσι τις ηπείρους, τους λαούς και τους πολιτισμούς. Έτσι, ο Πύργος ερημώθηκε και έμεινε ανολοκλήρωτος, γιατί χωρίς να συνεννοούνται οι άνθρωποι πώς ήταν δυνατόν να χτίσουν;
Σύμφωνα με πολλούς, ο Θεός χώρισε τους ανθρώπους στέλνοντάς τους να μετοικίσουν σε διαφορετικούς τόπους και να μιλούν διαφορετικές γλώσσες, μόνο επειδή ήθελε να τους αποτρέψει από την αυτοκαταστροφή τους…Οκ…Τουλάχιστον, ήταν ορθός στην υπόσχεση που έδωσε στο Νώε και δεν έπληξε την ανθρωπότητα με κατακλυσμιαία πλημμύρα (μέχρι εκείνη τη στιγμή βέβαια, γιατί τα χρόνια που ακολούθησαν μας ρήμαξε ο τύπος).
Βαβέλ εδώ, Βαβέλ εκεί, Βαβέλ και παραπέρα…

Διάφοροι θεολόγοι, αρχαιολόγοι και ερευνητές δεν έχουν αμφιβολίες για την ακρίβεια της παράδοσης και εκφράζουν τη γνώμη ότι τα ερείπια του Πύργου πρέπει να αναζητηθούν σαφώς μέσα στη Βαβυλώνα (περίπου 80χλμ ανατολικά της Βαγδάτης, σύμφωνα με κάποιους…) και ίσως στο ναό του Μαρντούκ, που ονομάζεται Εσαγίλ, ή ακόμη πιο πέρα από την πόλη και Ν.Δ. από αυτήν, όπου είναι ο ναός του Νεβώ. Πολλοί, θεωρούν πως είναι το ziggurat (βαθμιδωτή πυραμίδα) Ετεμενάνκι, το οποίο υπήρξε ο μεγαλύτερος ναός της Βαβυλώνας. Η λέξη “Ετεμενάνκι” σημαίνει “Το κτίσμα μεταξύ Ουρανού και Γης”, οπότε έχει κάποια παράπλευρη σύνδεση με τον Πύργο της Βαβέλ. Βέβαια, μόνο εικασίες μπορούν να κάνουν οι ερευνητές, διότι δεν υπάρχει κάποιο διαπιστευτήριο για το αν υπήρξε όντως ο Πύργος και πού.
Ο Θεός ας συγχωρέσει το “Βαβελόψαρο” (“Hitch-hiker’s guide to the Galaxy”)!

Ο Κύριος ακυρώνει τις συσκέψεις των εθνών, αποθαρρύνει τα σχέδια των ανθρώπων (Ψαλμός 33:10).

Ο Πύργος της Βαβέλ, είναι πολύ σημαντικό στοιχείο στο έπος της Βίβλου γιατί ουσιαστικά με όλο αυτό το επικοινωνιακό παραλήρημα, ξεκίνησε η ανθρώπινη εθνογένεση. Ο Πύργος, αποτελεί την επιτομή της ανθρώπινης επανάστασης ενάντια στην κυριαρχία του Θεού, ο οποίος συνειδητοποιεί -ίσως για πρώτη φορά- πως όταν οι άνθρωποι είναι ενωμένοι, είναι ικανοί για κάθε κατόρθωμα˙ είτε αυτό είναι το πιο ευγενές, είτε το πιο επαίσχυντο. Από την μία, οι άνθρωποι ήταν όντως αλαζόνες –και πάντα θα είναι– , από την άλλη όμως, ο Θεός χτύπησε κάτω από τη ζώνη – και πάντα εκεί θα χτυπάει! Όμως, είμαι περίεργη να μάθω αν ο Θεός της ιστορίας μας, γνώριζε τι θα επακολουθούσε μετά το επικοινωνιακό χάσμα που επέβαλε. Ήξερε, άραγε, ότι είχε δημιουργήσει μία τιτάνια αλχημική αλυσιδωτή αντίδραση και ήταν θέμα χρόνου να αρχίσει να ενεργεί με αυξητική πορεία και κατευθείαν προς την παρακμή του ανθρώπινου γένους; Ότι η γη και οι άνθρωποί της, έχουν καταλήξει να θυμίζουν ένα ατσούμπαλο, ανάκατο, στραπατσαρισμένο πολύχρωμο πάζλ; Αλλά το πάζλ πάντα ενώνεται, με υπομονή, επιμονή, αφοσίωση και φροντίδα -αργά ή γρήγορα- και εμείς, σαν απόγονοι των ανθρώπων της Βαβέλ, ας ελπίζουμε στην ολοκλήρωσή του!

SociaLMagazinE

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

add a comment

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 

Sample text

Alexa

Sample Text

Τις καταγγελίες, τα παράπονα και τις απόψεις σας στείλτε τα στο: koroniotiskostas@gmail.com